Har du tid te å eda mango me meg?

Inni mitt håve: Å kjære barn... Å kjære-e barn, kåom hje-em, kå-å-åom hjemigjen. Det e rett før eg kutte ut heile utdannelsen å begynne å synga for meg sjøl på heiltid. Andre tankar tar øvehånd, å oppfatta informasjonen eg lese e umuligt. Eksamensforedraget som sko ha blitt skreve akkurat i dette øyeblikket blir utkonkurrert av ett stakkars blogginnlegg. Sigvart Dagsland synge, det bler for møje for meg.

Eg har ikkje fått sykla te skulen ennå. Det har blitt vanskeligt å komma seg te skulen i det sista. Tirsdag va eg sjuke, onsdag har me fri. I dag e det torsdag men forelesaren va sjuge å eg fant ikkje ut før eg satt på båten at me hadde faktisk 2 andre forelesningar og i dag. Fredag har eg avtalt fellesøving i spansk. Midt på dagen. Det falt meg ikkje inn at me kanskje hadde timar då og. Men eg ska på skulen for det på fredag. Bare at eg sykle ikkje. På mandag ska eg på universitetet. Eg fatte ikkje at eg har så ufattelig møje tid rondt meg, men ikkje klare å bruga denne tiå te å gå på skulen. I dag for eksempel så har eg masse tid. Men eg har ikkje tid te å skriva det eg må skriva. Det e bare sånn det e. Forresten så va det ikkje ett eksempel. Det va det motsatte av ett eksempel.

(Tenk, ein mango, fin mango, kjøpt på Judaberg. Heilt rå. Ligge å modne seg. Flotte mango. Meir enn ei vega, kanskje to. Godgjere seg. Eg skjere av fysste beden i dag. Ede ann opp. Ann e ikkje goe. Smage nesten ingenting. Eg trudde at den kom te å bli kjempe goe.)

Ja te bru øve mosvatnet!

Javel. Alt eg seie for tiå begynne slig. Akkurat som tankane ikkje klare å ordna seg i ein aen rekkefølge. Det e kveld, lørdag kveld å eg e allerede komt heim. Viking vant, det va fint. Dagen har i grove trekk gått me på å vaska syster mi sitt rom. Det har ikkje blitt vaska på ett par år så der fant me møje rart, blant aent ein kilometertellar te sykkel som eg har ønska meg i lang tid (te bruk i et prosjekt som går ut på å finna den aller aller raskaste veien te skulen frå leiligheten). Altså ein sykkelkilometartellar, gjemt onna fleire hundre ark, ett par skulebøker som skulle blitt levert inn i fjor, å alt muligt aent rabe . Eg synes at det e fantastisk.

Her e sykkelrutene mine. Rute 1,2 og 3. rangert frå venstre. Slik ståå e nå kjøre eg rute 2. Den e kjekkast. På torsdag ska eg finna ut kvisleis som e best. Eller, eg må vel sykla di alle tri. Då tar det straks litt lenger ti. Uansett, 2 mot 1. Eg glede meg sånn!!

Middag

Eg har begynt på høgskule, så då er det på høg tid å oppgradere språket. Eg ville egentlig bare seia det at i dag hadde eg makaroni til middag. og at eg nå kanskje kjem med nye innlegg på denne bloggen.

Stadfesting

For fysste året (på rad) blei 17. mai ein nedtur. Det va ein fin kjekk dag å dehr kjente eg at eg ikkje gadd skriva meir. Vel her ett fin bilde av Konfirmanten Kristina Lunde å kaketallekenen hu ikkje va i nærheten av å eta opp. "Bilde sensurert"

E dette ein grei plass å bu neste år??

Fleire bilder, å fytti eg har så mange mange

Jaha, her e den lokale butikken kor far e ute på handel. Her selle di det mesta å samtidigt ikkje så møje.

Åsså har me og ei gata i ein by som eg gjette på at hette Tarata.















Huset vårt. Me bur eller budde oppe heilt te venstre.















Julaftå, me har gitt snop te naboungane, di plukke opp det så datt på bakken.

Okei eg har litt tid nå så drid i at det tar litt lange ti Marie å ikkje snakk så høgt.

40 bussen, min å Torhild sin trofaste venn/buss. Her snakke me rundt rekna 1 time te dagen me kjøring så me blei godt kjent me den kronglete rutå. Torhild likte best den ant bagerste plassen der der e ein opphøyning i forbindelse me hjulå kor hu konne setta opp beinå. I vindusrutå kan me skimta gatenavn feks 25 de mayo, ei herlig lange gada som ende opp på canchaen, markedet.

Me har isje glømt deg:)

Nå va eg i Norge kaffor e det så vanskeligt å legga inn bilder eg meine ikkje så vanskelig men kaffor tar det så lange ti???

Meg å torhild: Julaftå

Vatn og karneval

Rett foer det blir ein blogg i maanen her. I dag har eg begynnt me spansk igjen. 4 timar i vegaa aa eg vett oppriktigt talt ikkje om eg orke det.

Me har feirt karneval. Eg reiste uten Torhild paa leir. Godt utstyrt me vannballongar aa varme kler blei eg me Lene aa ein gjeng me bolivianerar te foten av Tunari, det hoegaste fjellet i regionen. Me blei kjoert opp av ein c-buss te eitt groent omraade. Der maatte me ta oss oeve ei elv aa gaa eit stykke foer me kom fram te leirplassen, ett inngjerda omraade me to bygningar og ein groen, men steinitte fotballbane. Begge bygningane va fremdeles under konstruksjon saa det va litt uheldigt at det blei ei uvanligt kalde helg. Matsalen va improvisert og laga av naagen plankar te bord og naagen trebenkar i ett kaldt mur- rom/bygning uten verken vinduer eller doerer. Moetesalen, i same rom som matsalen bare avskilt av naagen kvite staaveggar, va ein enkel talarstol samt 50 kvite plaststolar. Det eg proeve aa sei e at det ligna verken paa Horve eller Utsyn. Dusjen hadde isje doer aa va saa kalde at eg vurderte det som best aa venta te di 4 dagane va gaatt me aa dusja. Men sengene va veldigt go aa eg sov godt. Kanskje me unntak av litt tidlig aktivitet i rommet. Repitisjon av samtale mellom bolivianske jenter: Ehm, frokost klokkaa 9, hm, daa sette eg klokkaa paa, um, hall 7. Da!

Som i Norge saa e der ofta konkurranse paa leirar i Bolivia aag. Me blei delt opp i grupper, aa paa tross av ein litt flau lagsangprestasjon gjekk mi gruppa seirande ut av helgaa. Som premie fekk me juice aa brus, naage som kom godt me itte ei helg paa oversukra refresco. Refresco e ein forferdelige drikk, elle det komme ann paa, men den me fekk va isje den beste.

Lite drikka eller isje, eg hadde ei kjekke helg. Men karnevalet tog isje slutt der. Neste helg, aa gjennom heile vegaa va det go gang me vannballongar, boetter aa skom. Det heila toppa seg naar me vaaga oss ner paa plazaen paa loerdagen. Daa va det paradedag me mangen timar me tradisjonell dansing i gadene. Siden me va litt seine ner te byen klarte me isje aa skaffa oss sitteplassar aa blei drivande gadelangs som lysande maalskiver for vannangrep. Den fysste timen va det utruligt loye, men saa forvilla me oss inn i ett farligt omraade midt paa plazaen. Me regnjakkehettaa godt trekkt oeve haave oppdaga me altfor seint at me spaserte frivilligt inn mellom to gjengar som heiv ballongar paa kvarandre. 3 domme, blonde jenter rett i armane paa bortimot 30 blodtoerstige bolivianske guttar. Daa e det isje aent aa gjer enn aa springa aa holda godt fast paa boksaa. Heldigvis kom me oss saann naagenlunde ut av det, men fant ut itte litt at naa va det nok lurast aa komma seg heim.

Oppsumeringaa av februar blir altsaa: vaat. Gjennom heile maanen har vannpistolarmerte bestemoedre staatt klare for aa gi oss ein dusj, aa bussvinduene har me maatt stengt for aa unngaa naagen av di mange susande vannballongane. Men naa e det slutt, aa det e godt.

Februar aa det som foelge med

I dag har me fri, aa siden me isje har fri imaaraa, har Torhild foreslaatt at me kan feira valentinsdagen. Det bler sikkert ett fint tiltak.

Disse to fystte vegene i februar har vore bra, for meg. Torhild derimot har vore sjuk, atter ein gang. Ny tur me amoeber, medisiner, bustet haar aa mange timar onna dynaa.

Eg derimot, har vert aktiv. Har reist te La Paz aa blitt hoydesjuk og har reist te Oruro aa blitt hoydesjuk. I La Paz traff eg Hanna, Marita, Marita aa Jan Ove. Det maa eg sei va ganske lenge siden og ganske kjekt. Marita Sa kjoepte seg blaa gitar aa eg fekk safarikjeks av Jan Ove. Mmm...

I Oruro kjoepte eg aa Carolina 100 ryggsekkar aa betalte blodsprisar for aa faa sova ett par timar paa ett hotellrom me vaatt dasspapir paa golvet aa ingen rull me toert dasspapir (okei, isje det at det e va ei bomba). Men, som carolina sa, det va i det minsta kabeltv, saa me fekk sitt ett par minutter av Frankenstein foer me sovna.

(Det besta med aa verr hoydesjuk e aa setta seg i bussen aa sjaa at dalane nerme seg mens eg kjenne at magen aa kroppen roe seg aa te slutt falla i soevn.)

Eg henge virkeligt ikkje samen. Ka merr? Lista.

Klyppt to lusete, men soete ongar
40 loppestikk
Snart tom for egen litteratur, lese uvanlige boeker
3 kinobesoek paa ei vega
Endeligt faatt kjopt fotballsko aa linser
Det regne moeje

Naar du ein gang...

Det maatte jo skje ein gang, men naar det naa har skjedd e eg redd det oeke sjansen for at det kan skje ein gang te. Eg har mista mobilen min. I Puerto Suarez, samme dag som me sto opp klokkaa 5 for aa staa i koe for aa faa tag i billettar te the train of death. Foelelsen e saa rar, borte vekk. Uten at eg har merka naagen ting. Tvile paa at ann blei stjaalen, eg har nok bare lagt ann fra meg ein plass. Enten i billlettlukaa eller paa ei internettsjappa. Torhild har heller ikkje naagen mobil som fungere, saa naa staar me ganske bart.

Saa det va ein bra start paa 2 og ein halv maane te i Bolivia. Me har blitt aldeles skjemt vekk i utlandet. Vanvittig god mat, gode hygeniske forhold og bussar som gaar paa tiaa. Det e saa utruligt store forskjellar mellom landaa, Bolivia har saerpreg. Ein kan lukta at ein naerme seg paa avstand.

For aa spara penger har me brukt ganske lange tid paa heimreisaa. Fra Rio de Janeiro brukte me 28 timar paa buss te den bolivianske grensaa. Framme i foer nevnte Puerto Suarez maatte me venta ett doegn paa aa komma oss me ett tog som tok 21 timar. Strekningen e egentlig ikkje saa lang, men toget gaar bare i 40 km i timen. Naa e me i Santa Cruz kor me ska drikka litt juice aa spisa litt godt foer me reise te Cochabamba med nattbuss.

Eg satt aa tenkte i nattaa, paa toget, at viss det komme ei sorte enka naa saa doer eg (faar ein ikkje behandling innen 4 timar har ein ingen sjangs). Det e ein ganske lammande tanke naar du ser alle mulige slags insekt krypa inn og ut av vinduet som e vidt aapent fordi det e saa varmt. Men eg sov godt, som vanligt, aa endte bare opp me ett par nye, forhaapentligvis ufarlige myggstikk.

Bussssss...

Me e naagen tutler paa aa ta valg. Det resultere i ein del fram aa tebage me buss aa ein del stirre-ut-i-loftaa pausar for aa sleppa aa gjer naage. Me e paa grensaa te Brasil me naagen fossefall aa proeve aa faa naagen te aa kjoera oss te Rio. Eg har forresten faatt ein liden ting for det der me buss. Di e saa utruligt fine, aa derfor (logisk nok) sinnsjukt goe aa sova i. Paa sist tur blei me servert vin i steppglas og karamellpudding i tillegg te at me fekk baade puta og teppe. Aircondision, ah eg droemme om desse nettene naar eg ligge i oeverste koyseng paa ett 8 mannsrom. Lure paa koss bussen blir i maaraa. Debe ser bueno.

Visste dokk at Torhild lige aa gaa i matbutikkar aa sjaa paa maden, gjerna i timasvis? Hm, det har vertfall eg erfart.

(Klokkaa e halv ti aa det e oppimot 30 grader i rommet. Kveldens oppgava bler aa styrta ei 2 litars flaska me vatn.)

C og A

Som hu sa Margit, Buenos Aires e ein slags blanding av London, St. Petersburg aa Paris. Store gater aa bygningar, litt avstand aa mange mange mennesker. Eg har saa utruligt mange bilder i haave mitt naa. Ein mann som gjer fra seg temmeligt aapenlyst i ein park, ett tvillingpar som jage duer, ein gammal og ein ung mann som sove sammen paa graset. Aa ikkje minst Torhild i ivrig tangodans i gadene.

Me har vert her i 5-6 dagar, saa naa har me flytta ud av hostellet aa vente paa baat te Montevideo. Der ska me bada aa slappa av. Det e utrulig gudd me sommarferie to ganger i aaret, savne isje vinter. Men salte saa eg svir paa bagen, eg savne aa isje gjer det. Mauraa i parken paa siaa av busstasjonen bide nesten liga gale som di i Sogn og Fjordane gjorde daa eg sette meg i ei tua paa blaaberjakt her om sommaren. Vel, saa lenge, saa vel. Glede meg te di neste dagane aag eg.

Go jul!

Me e i La Paz aa eg har besoek av heile familien. Det e andre juledag aa eg har akkurat spist meg god aa mett paa pizza. I gaar hadde me pinnakjoedmiddag samt riskrem som mor mi nekta aa eda. Det har skjedd litt moeje i det sista, med familie fylle det som kjent problemer. Far min blei lagt inn pa sjugehus me blodpropp mens me andre holdt paa me diverse juleforberedelsar. Men naa e han okei aa spise normalt itte nesten 7 dagar paa streng diett. Sjoelva julaftaa va teoretisk veldig lik heima: groet, kjerkegang, askepott og pakkar. Men du saa anderledes. Stemningaa kom isje foer te kvelden, me moerket. (maa skriva ferdig ein aen gang)

Eg e for tiaa uten Torhild aa har forlatt Cochabamba for ca ein maane, planane e aa reisa fysst te Sucre, te Santa Cruz, te Buenos Aires aa saa oppoeve mot heimen igjen. Eg glede meg te aa reisa litt.

Nye utdanningar

Fredagar i Bolivia e isje saa veldig lige paa dei som me har i Norge. Denne fredagskveld va me hoytidelig invitert paa graduasjon for Olga. Hu e ove 50 aar aa har fullfoert et 800 timar langt datakurs. Egentlig sko Carolina visa oss veien, for me visste isje kor de va, men hu kom saa seint at me maatte finna veien sjoel. 20 minutt for seint kom me foer baade Olga, soenn aa di andre vennene. Sermonien va lagt te ein luftig murbyggning, pynta me banner, ballongar aa ein roe loepar. Organisoerar va ein gjeng me nonner som visstnok underviste i baade haarklypp, maling og data.

Heldigvis kom Olga, nesten 1 time for seint. Navnet blei ropt opp, aa hu blei geleida opp den roe loeparen av Jose, mottok diplom og album foer hu stilte seg opp med di andre nyligt utdanna bolivianerane. For ein fantastisk ting, aa nyutdanna seg! Frisoerar, syserskar, dataspesialistar osv. Gamle abuelita va te stede for aa sjaa paa daatteraa si, som saa vidt eg vett isje fekk fullfoera videregaande. Me satt ett stykke bak med huaa godt trekkt ner oeve oeyarene aa teppet godt rondt kroppen. Den 80 aar gamle damaa e naage av det mest fasinerande eg ser.

Itte klemmar, blomsteroverlevering aa helsningar tog me ein taxi trufi te cruzen, henta litt mat aa kom oss heim i 9 tiaa. Naboane hadde fest i gaar aa durte paa me hoege musikk. Torhild hadde lyst aa ringa te politiet aa nabovarsla. Eg sovne jo temmeligt lett, men eg trur Torhild sovna hu aag. Saa sa hu vertfall.

Naa sko eg hatt ett fint bilde, det har eg isje for kameraet mitt e midlertidigt oedelagt. Men sjaa for dokke meg aa Torhild paa flyplassen. Eg rolig aa avslappa med ett par IC norte paasar i haandaa paa ein benk elle staaandes mens Torhild svirre rondt i rommet fra seg av energi aa glede. Naar me kan sjaa Camilla aa Johanna for fysste gang paa lenge, tar hu saapass av at vakten maa lukka doera for aa konna opprettholda ro aa orden. Daa di komme ud, faar Torhild endeligt udloep for energien, aa de bler ett gledelig gjensyn aa ein fin dag. (Torhild har paa seg lyseblaa/lilla jakke aa eg e heilt svart, Camilla aa Johanna har sekkar, aa 7 bolivianerar fylle me paa oss)

Det e ein nye dag aa me e paa ein nye internettkafe. Den e moerk aa litt anderledes, aa eg har data nr 20. Koss har me det denna vegaa?

I gaar va me i prosjektet, aa daa holdt ongane paa me aa laga kort aa lega me lego. Di har isje lego her, aa eg har oppdagt kor utruligt kult lego faktisk e. Foer bygde eg bare hus aa gjekk rondt me di mennene, tog av di haaret, satte det paa igjen osv. Legoland imponerte meg isje. Fysst naa har eg fonne ud at ein kan bygga alt muligt bissart aa loye, det fins jo isje begrensningar. I det sista har eg blitt veldigt goe paa aa laga alternative fly aa katamaranar saa gaar veldig fort.

Men men, me lege isje bare. Me lage kort, gjer litt lekser aa besoege familiar. Paa ittemiddagen besoekte me 4 stykker. Ein av dei va familien te ein gutt paa ca 12 aar, saa har ein sjukdom saa gjer at han isje kan gaa. Han bur i lag me naagen soesken aa ei mor. Moraa drikke aa e isje heima paa dagane. Naar me kom, va han aleina samen me ein liten gutt paa rondt 3 aar. Di va begge skitne, aa det verken saag fint ud eller lokta godt i huset hans. Ingen do, ingen dusj, bare jord aa daarlige senger. Olga aa Carolina vaskte hendene paa broedrene aa ga di mango aa joghurt. Den minste gutten bare stirra paa oss uten aa eta, skitten i fjeset aa uten tilsyn. Han e den einaste hjelpa som broren har om dagane. Uten aa konna gjer naaken ting sitte 12 aaringen i doeraapningen kvar dag uten aen hjelp enn det som ein 3 aaring kan gi. Kvar dag.

Ka kan eg gjer me dette? E detta laav?

Server to busy, varme = energi?

Har eg sagt at meg aa Torhild har begynt aa laga kort? Me ska laga 150 kort foer mars. Javel, det hoerrest gjerna ud som me har goe tid, men for meg som isje e berykta for verken kvalitet eller kvantitet naar det gjelde kortlaging e det noedvendigt me saapass me tid. Me har aag ett aent kunstnerisk prosjekt paa gang, saa eg rekne me aa komma berika heim igjen paa mange omraader.

Di siste dagane har vore dominert av ein ting: varme. Varme e veldigt brukandes aa viktig, men de e sje saa himla godt naar solaa presse deg mot bakken aa stikke haal paa deg saa all vaeskaa renne ud av kroppen. Hjernen svikte, aa di fleste andre funskjonar funke daarligt. Foreksempel e de frykteligt varmt akkurat naa. Eg e i ein internettkafe der alle di andre spele data. Guttar heile gjengen, krig. Alltid krig. Di sloss aa skrige stygge ord, e isje saa ulige norske guttar. Kor va eg, jo det e varmt, derfor bruge eg uante store krefter paa aa skriva dette om varmen siden hotmailen ikkje fungere. Det gjer meg sint. Hadde eg vert passelig tempererte hadde det nok vert greitt, men naa e eg altsaa sint fordi verken hotmailen elle eg fungere.

Mine forutsetningar for aa fungera optimalt e: nok soevn, nok mat, lite smerte, at eg isje maa paa do, aa at eg e passelig tempererte. Der har du ett lykkeligt oyeblikk. Naa ska eg gaa aa eda slig at daa mangle eg bare det me temperaturen. Fikse seg nok i Norge tenke eg.

Eg har tilgang paa bilder, saa daa gjelde det aa nytta sjangsen. Bler nekta aa legga ud naage som helst av torhilf, saa her e bror te Vanessa med venn.

Endelig hoest

Ute regne det, aa ute e det kaldt. Eg proeve aa finna billige flybillettar te me maa ut av landet mens eg tenke litt paa forskjellige ting. Elisabeth Johnsen fylle foreksempel aaret. Aa lippaa mi e opphaaven itte eg fekk ein neve i fjeset i gaar. Isje saa moje kanskje, men nok te at Torhild komme paa aa kalla meg Pamela. I tillegg lure eg paa ka eg ska gjer neste aar, har det komt nye studiekatalogar? Hm...

Broed og kaker

I Bolivia: Me hadde ein fine tur te Chile, men som alltid maa me rekna me litt svinn. Akkurat for oeyblikket svinne ein del av ryggen min, for ikkje aa snakka om ka saa svinne paa Torhild.

Eg ska forresten fortella ein ting om Torhild aa meg. I Soer Amerika har di mange broedbakeri. Di lukte godt lang vei, aa naar me va i Chile gjekk meg aa Torhild inn i ein butikk stappa folle av alle mulige slags godtluktande bakverk. Kan nevna ferskt broed, kringler, boller med gul krem i, kager osv. Svolten som eg va, fekk eg lyst te aa spisa opp heile butikken. Mens Torhild derimot, tusle bort te ein krok aa plukke opp eit grovt og toert lite stykke me broed, smile aa betale foer hu fornoyd gaar ut av butikken.

Dette komme eg aldri te aa forstaa, aa derfor heller aldri respektera. Derfor klage eg aa argumentere for aa setta glede aa smaksopplevelsar framfor helse. Men Torhild e liga glae hu, aa daa har eg jo forsaavidt allerede tabt. Ikkje naage aa gjer me de, men eg lure naa fremdeles eg, paa om ikkje eg har det best aligavel.